Docieplenia / Wełna
Oferta wełny zawarta w zakładce poddasza
Wełna mineralna jest bardzo popularnym materiałem izolacyjnym w naszym kraju. Zdecydowanie dominuje przy ocieplaniu poddaszy i ścian szkieletowych. Jednak występuje również w odmianach przeznaczonych do ścian
Pod ogólną nazwą wełny mineralnej kryją się dwie duże grupy włóknistych materiałów izolacyjnych, otrzymywanych z zupełnie różnych surowców.
Szklaną uzyskuje się z piasku kwarcowego lub stłuczki szklanej.
Skalną zaś ze skał bazaltowych z niewielką domieszką żużlu.
Za to metoda produkcji w obu przypadkach jest dość podobna – po rozgrzaniu do bardzo wysokiej temperatury, surowiec topi się i można z niego otrzymać bardzo cienkie włókna. Następnie włókna nasyca się substancją hydrofobizującą, czyli zmniejszającą nasiąkliwość. Potem formuje się maty lub płyty, sklejając włókna specjalnym lepiszczem.
Warto dodać, że w handlu dostępne są też inne rodzaje mat i płyt z wełny, podobne do mineralnej z wyglądu i pod wieloma innymi względami, ale pochodzące z całkiem odmiennych, organicznych surowców tj. z wełny drzewnej i naturalnej wełny owczej.Te materiały nie zdobyły u nas specjalnej popularności.
Wełna szklana i skalna mają praktycznie te same właściwości termoizolacyjne, ale różnią się wieloma innymi cechami. Szklana ma znacznie mniejsza gęstość (jest lżejsza przy tej samej objętości). Jest też bardziej elastyczna. Dzięki temu łatwiej wypełnić nią przestrzenie np. pomiędzy krokwiami – utrzymuje się nawet bez dodatkowego mocowania i tylko nieznacznie obciąża konstrukcję.
Wełna skalna może być twardsza i dużo bardziej wytrzymała mechanicznie. W efekcie tylko ją stosuje się do ocieplania ścian zewnętrznych w metodzie lekkiej mokrej. Twarde płyty mocuje się na klej i kołki, pokrywa zaprawą klejową, wtapia w nią siatkę i wykańcza tynkiem cienkowarstwowym.
Generalnie to poza ociepleniem ścian dwuwarstwowych, w pozostałych zastosowaniach w domach jednorodzinnych, np. do wykonania ścian szkieletowych (zewnętrznych i działowych), ocieplenia połaci dachu, wypełnienia drewnianych stropów, oba rodzaje wełny można stosować zamiennie.
Zaletą wełny w czasie transportu i składowania jest możliwość bardzo mocnego jej ściśnięcia i zapakowania w tej formie (przede wszystkim w rolki). Po rozpakowaniu wraca ona natychmiast do swojej pierwotnej grubości. Nazywa się to komprymowaniem. W znacznie większym stopniu podatna jest na to wełna szklana, skalna nie daje się aż tak upakować.
Wełna mineralna – OZNACZENIA
Poza nazwą wyrobu i producenta na etykiecie bez trudu znajdziemy podstawowe informacje o:
- grubości materiału (np
. 100 mm); - wymiarach i liczbie płyt lub wymiarach rolki
- (szerokość i długość – także w milimetrach);
- współczynniku przenikania ciepła lambda [λ – W/(m·K)] oraz oporze cieplnym [R – m2·K/W].
opór cieplny materiału R to współczynnik, który informuje na ile warstwa materiału o konkretnej grubości utrudnia ucieczkę ciepła. W tym przypadku im wyższa jest wartość R, tym skuteczniejsza izolacja. Współczynnik R można bez trudu przeliczyć na współczynnik przenikania ciepła U, bo to jego odwrotność:
U = 1/R
Współczynnik przewodzenia ciepła λ (tzw. λ deklarowana – λD) określa zdolność do przewodzenia ciepła. Dla danego materiału jest wartością stałą, niezależnie od jego grubości. Wartość λ wełny mineralnej zawiera się w granicach 0,030-0,045 W/(m·K). Rozpiętość jest więc niemała. Najwyższa izolacyjność jest cenna przede wszystkim, gdy dysponujemy ograniczonym miejscem i po prostu nie możemy sobie pozwolić na pogrubianie warstwy.
WEŁNA MINERALNA – MATY I PŁYTY
Maty są praktyczniejsze, kiedy ocieplamy dach pomiędzy krokwiami lub strop pomiędzy belkami nośnymi. Po prostu możemy odcinać od razu fragmenty odpowiadające rozstawowi belek. To przyspiesza pracę i zmniejsza ilość odpadów.
Płyty są zaś wygodniejsze przy ociepleniu ścian zewnętrznych.
Lamelowe płyty lub maty mają włókna ułożone prostopadle, a nie równolegle do powierzchni. Zwiększa to ich wytrzymałość na ściskanie i rozerwanie. Ponadto lepiej nadają się do układania na łukowych płaszczyznach, kiedy np. ocieplamy zaokrąglony wykusz.
Dwugęstościowe mogą być płyty do ocieplania ścian zewnętrznych. Warstwa spodnia, przylegająca do muru, jest bardziej miękka i sprężysta, dzięki czemu lepiej dopasowuje się do ewentualnych nierówności. Zewnętrzna zaś jest twarda, żeby stanowiła dobre podłoże pod tynk.
Welon szklany, którym mogą być jednostronnie pokryte płyty, wzmacnia ich powierzchnię i chroni przed pyleniem. Stosuje się je do ocieplenia ścian metodą lekką suchą, czyli pod okładziny elewacyjne z desek, sidingu itp.
